Ik heb gedroomd, dromen beleefd en nieuwe dromen gekregen.
In het afgelopen half jaar heb ik vaak op het punt gestaan om een blog te schrijven. Om dingen op 'papier' te zetten, gewoon om het kwijt te zijn. Vaak heb ik met een lege pagina voor me gezeten en wist ik uiteindelijk toch niet hoe en wat ik nou eigenlijk wilde typen. Ik vroeg me af wat lezers-van-mijn-blog leuk zouden vinden en hoe ik een interessant verhaal zou kunnen typen. Zoals ik in de eerste alinea al vertel zorgt het opschrijven van dingen ervoor dat je deze ervaringen vewerkt, je gedachten ordent en er dingen van leert. Althans, dat is bij mij het geval. Er zijn verschillende theorieën die dit bevestigen maar er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen (die de regel bevestigen...) ;). Ik weet wel van mezelf dat ik dingen kwijt ben als ik het opschrijf. Doe ik dit niet, dan blijf ik er lekker over na denken, slaap ik slecht en wordt ik (ja, zelfs ik) humeurig. Mijn conclusie is dus dat het eigenlijk niet belangrijk is wat lezers-van-mijn-blog willen lezen, het feit dat ik mijn verhaal kwijt ben en mijn hoofd als het ware leeg maak, lijkt mij genoeg om toch eens af en toe een blogje te plaatsen.
Zoals wel vaker heeft dus ook dit verhaal helemaal geen moraal. Het is wel een begin van misschien wat vaker een blog. De eerste stap is weer gezet, mijn gedachtes over wel of niet bloggen staan erop.
Nu gaan mijn gedachten naar belangrijkere dingen, namelijk duimen voor Lianne, die elk moment te horen kan krijgen of ze groen licht krijgt en dus getransplanteerd gaat worden (hiermee zou ze CF-er nummer 3 zijn die deze week getransplanteerd is!). You go girl.
