To blog or...?

Na een hele tijd van niet-bloggen begint het toch weer te kriebelen. Het kriebelt om dingen op te schrijven, lezers-van-mijn-blog te laten weten wat ik mee maak, ervaringen te verwerken, gedachten te ordenen en hier dingen van te leren. Mijn laatste blog heb ik op 1 maart 2010 geschreven, een half jaar geleden. Sinds die tijd is er een hoop gebeurt, er is een hoop veranderd, maar ook een hoop hetzelfde gebleven.

Ik heb gedroomd, dromen beleefd en nieuwe dromen gekregen.

In het afgelopen half jaar heb ik vaak op het punt gestaan om een blog te schrijven. Om dingen op 'papier' te zetten, gewoon om het kwijt te zijn. Vaak heb ik met een lege pagina voor me gezeten en wist ik uiteindelijk toch niet hoe en wat ik nou eigenlijk wilde typen. Ik vroeg me af wat lezers-van-mijn-blog leuk zouden vinden en hoe ik een interessant verhaal zou kunnen typen. Zoals ik in de eerste alinea al vertel zorgt het opschrijven van dingen ervoor dat je deze ervaringen vewerkt, je gedachten ordent en er dingen van leert. Althans, dat is bij mij het geval. Er zijn verschillende theorieën die dit bevestigen maar er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen (die de regel bevestigen...) ;). Ik weet wel van mezelf dat ik dingen kwijt ben als ik het opschrijf. Doe ik dit niet, dan blijf ik er lekker over na denken, slaap ik slecht en wordt ik (ja, zelfs ik) humeurig. Mijn conclusie is dus dat het eigenlijk niet belangrijk is wat lezers-van-mijn-blog willen lezen, het feit dat ik mijn verhaal kwijt ben en mijn hoofd als het ware leeg maak, lijkt mij genoeg om toch eens af en toe een blogje te plaatsen.

Zoals wel vaker heeft dus ook dit verhaal helemaal geen moraal. Het is wel een begin van misschien wat vaker een blog. De eerste stap is weer gezet, mijn gedachtes over wel of niet bloggen staan erop.

Nu gaan mijn gedachten naar belangrijkere dingen, namelijk duimen voor Lianne, die elk moment te horen kan krijgen of ze groen licht krijgt en dus getransplanteerd gaat worden (hiermee zou ze CF-er nummer 3 zijn die deze week getransplanteerd is!). You go girl.

Stapavondje

Speciaal voor Rob ;)

Waar ik altijd een hekel aan heb is als je in de kroeg staat met allerlei 16 jarige kindjes. Dan voel ik me echt oud. Terwijl ik toch pas 20 ben en er véél jonger uit zie ;). Ik voel me dan een oud vel en dat heb ik afgelopen zaterdag ook weer duidelijk gemaakt.
Vrienden van vrienden van vrienden gingen er mee op stap. Ofzo? Ik weet niet eens wie, wie kende en waarvan dat dan was. En wie ben ik om dan aardig te doen? Nee. Op het eerste gezicht leken ze jong, dronken en irritant. Dat is voor mij een reden om mijn arrogante blik op te zetten.
Alleen opeens veranderde de situatie. Iedereen was aardig, iedereen was gezellig en niemand zat te zeuren? We waren met zo'n 10 man op stap en het was zowaar gezellig! Dat is toch echt een moment dat je moet koesteren bij ons ;). Uiteindelijk kwam ik in gesprek met een van de vrienden van vrienden van vrienden. Voor de duidelijkheid; dit waren 3 jongens die bij twee mensen van onze groep op school hadden gezeten ofzo. De helft bleek elkaar niet te kennen. Maar oké, ik werd dus plotseling gevraagd om op een podium te dansen met een van die jongens. Nee dus. Er was een nieuw motto: 'Het is geen feest als Lisanne niet op de bar is geweest.' Maar die ging voor mij deze week toch echt niet op ;), ik partyde liever beneden met de rest van de mensen. Het gesprek was iig geopend en zelfs mijn vreselijk arrogante openingszin: 'Hoe oud ben je?', '17', 'Oh, ik dacht dat je een babyface had maar je bent echt heel jong...' schrok niet af.
Uiteindelijk werd het 4 uur en gingen we richting huis. Ondertussen wist ik zo'n beetje van elke jongen hoe oud ze waren, hoe ze heette en op welke school ze zaten (HAVO hihi). Een jongen in het bijzonder sprong er wel een beetje uit, de ubersociale van het stel die dacht dat er iemand op de weg lag, terwijl het gewoon een fiets was... En van hem moest ik deze blog schrijven terwijl het helemaal nergens op slaat ;). Het was een geweldige avond!

(Zo goed Rob? ;))

Het weer getrotseerd!

Vorige week kreeg ik een mailtje, of nja eigenlijk mijn lieve moeder kreeg een mailtje, met een aanbieding voor de West Side Story! Suus en ik wilde graag naar deze musical en dit weekend draaide hij voor het laatste in Nederland. Het enige probleem was dat hij zo ontzettend duur was, €69,- voor een kaartje... maar met die aanbiedig was het maar €25,-, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!

Dus gister gingen we met z'n drieën op pad. Dominique, Suus & ik. We hadden flink voorzorgmaatregelen genomen vanwege het heerlijke winterse weer. Om extra vroeg te vertrekken stonden we om half 11 al op Station Den Bosch. Dik aangekleed met extra panty's, dikke sokken, mutsen enzovoorst én eten en drinken voor tijdens vreselijke vertragingen konden wij de dag wel aan! De heenreis viel super mee, om kwart voor 1 waren we al in Scheveningen met een kleine tussenstop in Woerden vanwegen een defect aan de trein (door het koude weer:P). Na daar een lekkere tosti gegeten te hebben in een te chique restaurant konden we naar binnen bij het Circustheater. Genoten van de musical. Hij was helemaal engelstalig en super mooi. Veel dans erin, het verhaal was natuurlijk gewoon super en de liedjes helemaal geweldig!

Zingend en dansend begonnen we weer aan onze reis terug ;). Deze verliep helemaal vlekkeloos. De treinen die reden, reden gewoon netjes op tijd en nadat we in Utrecht nog even wat gegeten hebben waren we om 8 uur allemaal weer lekker warm thuis!

Al met al een lang, maar wel erg leuk dagje ;). En jep, Scheveningen is ook leuk in de winter!

Make-Over Blog

En om m'n nieuwe begin kracht bij te zetten heb ik mijn hele blog maar eens in een nieuw jasje gestoken :D.

Nicee of niet?

2009 vs. 2010

1 januari 2010. 01-01-10. Een nieuw jaar, een nieuw begin, een goede dag om mijn blog nieuw leven in te blazen.

Laten we eens even het jaar overdenken. Wat heeft 2009 mij gebracht, of juist niet gebracht? Wat waren hoogtepunten, of juist dieptepunten en wat heeft het mij opgeleverd? Wat verwacht ik van 2010? Wat wil ik in 2010 en hoe ga ik in 2010 verder?

Met stip op 1 was het dieptepunt van 2009 natuurlijk het overlijden van mijn geliefde opa. Nog steeds mis ik hem elke dag, maar ik draag hem bij me, altijd. In mijn hart, letterlijk én figuurlijk. Op oudjaarsavond hebben we thuis, met z'n viertjes even allemaal aan opa gedacht en het verdriet met elkaar gedeeld. Het verdriet wordt niet minder, er wordt alleen minder aandacht aan geschonken. Ik denk dat het écht verwerken van het verlies nu pas begonnen is. De kerst en andere feestdagen, zonder hem, heeft ons allemaal even met de neus op de feiten gedrukt. Naast dit verlies zal het niemand ontgaan zijn dat ook mijn nieuw verworven vrij gezellige status mij veel pijn heeft gedaan.  Andere dieptepunten ga ik verder niet omschrijven. Voor mij zijn dingen niet snel dieptepunten. Natuurlijk heb ik tegenslagen gehad, grote en kleine, maar ik ben van mening dat, dat wat me niet kapot maakt, me alleen maar sterker maakt. Deze uitspraak met dank aan een goede vriend van me ;).

2009 heeft me opgeleverd dat ik op de wachtlijst voor nieuwe longen sta. Dit is een dubbele, maar in mijn ogen vooral een positieve ontwikkeling. Het is iets wat ik, in de toekomst, graag zou willen, en ondertussen gaat het leven gewoon door. Daarnaast heeft 2009 me weer ontzettend veel doorzettingsvermogen opgeleverd met betrekking tot mijn studie. Samen met mijn stagedocent en stagebegeleidster, die ik allebei ontzettend dankbaar ben, ben ik doorgegaan met mijn studie en kan ik, op mijn eigen manier, binnen een paar weken mijn stage afronden. 2009 was voor mij ook het jaar van vakantie. Het jaar waarin ik voor mezelf had besloten, met het oog op de plaatsing van de wachtlijst, dat dit een van de laatste jaren was waarin ik naar het buitenland kon en het ervan moest nemen. En daar heb ik van genomen! Niet alleen in het buitenland. Een weekendje Groningen met mijn lieve tante, vakanties naar Turkije en Tunesië en stedentripjes naar Londen en Barcelona. Allemaal in de pocket. En allemaal was het even super. Ervaringen die belangrijk voor me zijn, herinneringen die ik koester en die ik deel met mensen die veel voor me betekenen.
2009 was ook weer een succesvol jaar, met een nieuwe tattoeage, een hoop concerten, festivals, meet & greets én nog veel meer leuke verassingen. Bij deze laatste twee dingen moet er natuurlijk even speciaal gedacht worden aan Veronica, die elk uitje toch weer tot iets bijzonders kan maken. Zelfs haar eigen verjaardagsuitje die ze van ons had gekregen!
In 2009 werd ik twintig. De -tig waar ik nooit meer uit kon. Mijn broertje sloot de basisschool af en ontpopt zich nu tot een ware (soms irriterende ;)) puber op de echte grote middelbare school. Mijn moeder begon een studie en sloot deze natuurlijk ook weer met hele goede punten af.
In 2009 heb ik geleerd wat emoties met je kunnen doen. 2009 heeft mij op de een of andere manier heel emotioneel gemaakt. Hoe ik vroeger door mijn moeder een ijskonining genoemd werd, tegenwoordig kan ik bij een mooi liedje op de radio al geraakt worden en in tranen uitbarsten. Vrienden roepen er blij mee te zijn dat ze eindelijk eens wat meer meekrijgen van wat er in mij omgaat, ik heb er toch nog gemengde gevoelens over ;).

2009 was een jaar vol vallen en opstaan. Vol met mezelf tegenkomen, mijn eigen grenzen opzoeken, er overheen gaan, op mijn bek gaan maar daarna dan vooral op volle kracht weer terugkomen.
 
2010. Een jaar waarin vooral het positieve voor mij centraal moet staan. Een jaar waarin ik niet wil kijken naar mijn beperkingen, maar juist het beste wil halen uit wat ik kan. 2010 wordt voor mij het jaar waarin ik ga afstuderen. Hoewel ik mijn studie officeel pas later afrond, is dat afstuderen toch een hele mijlpaal voor mij. In 2010 wil ik mezelf nog beter leren kennen. Ik wil mijn eigen grenzen leren kennen en ze in acht kunnen nemen, zónder het gevoel te hebben dat ik allerlei belangrijke en leuke dingen mis. 2010 wordt natuurlijk weer een jaar met leuke uitstapjes, concerten en nog heel veel meer.

Ik ga 2010 vol positiviteit beginnen. We gaan er weer tegenaan en samen met alle belangrijke mensen in mijn leven ga ik er een topjaar van maken!

Happy Newyear!