Terwijl ik gisteravond het berichtje voor mijn blog getypt had was internet alweer eruit geklapt (bekend probleem op deze afdeling).
Vanmorgen werd ik heerlijk vroeg, 6 uur, gewekt werd doordat mijn nieuwe dwangneurotische/demente kamergenoot besloot dat hij zijn lamp aandeed en naar de badkamer ging om zich te wassen, scheren, enzovoorts. Hele kamer wakker.
Vanacht heeft mijn kamergenoot wel 30x besloten uit bed te stappen, er om heen te lopen en aan de andere kant er weer in te stappen. Irritant!
Verder vond hij het ook erg leuk om vanmorgen om 8 uur gewoon kei hard te gaan zitten praten met de verpleging, over zijn vorige kamergenoot en dat die hem heel de tijd plaagde. Leuk voor hem, niet voor mij want ik was pisnijdig en wakker. ZONDAGMORGEN!
Om half 10, terwijl ik belachelijk vroeg voor mijn doen net mijn ontbijtje achter de kiezen had en (strontchagarijnig) nog wat probeerde weg te soezen kwam er opeens een vrouw binnenlopen. De vrouw van mijn nieuwe kamergenoot. Ze had zo naar gedroomt dat ze maar de taxi genomen hard en langs gekomen was. Afgelopen week kwam mijn bezoek voor bezoektijd en die werden kei hard weggestuurd, maar nee deze vrouw mocht gezellig blijven!
Maar goed, nu zijn alle gordijnen weer open, meneer zit midden in de kamer alles in de gaten te houden en wij drieën op ons bed proberen oogcontact te vermijden om maar niet met elkaar te hoeven praten. Altijd leuk op zaal liggen. (Observatiemateriaal).
Wat ik gister nog in mijn berichtje wilde typen is dat ik waarschijnlijk komende week naar huis ga. Ik verwacht dinsdag of woensdag maar het ziekenhuis kennende kan dit natuurlijk ook pas donderdag of vrijdag worden ;). We zullen zien. Ik heb iig weer internet, dus dat is relaxed ook al doet hij het niet altijd perfect.
Van het infuusje in mijn hand ben ik af. Vrijdag heeft een anesthesist een 'midline' geprikt. Net zoiets als een Picclijn alleen dat korter. Hij zit dus tot mijn oksel in mijn ader nu. Van het prikken/inbrengen voelde ik totaal niks omdat de verdoving erg goed werkte. Ideaal tot nu toe! Alleen denken ze daar ook niet altijd aan alles. Dus, er lag een gaasje op mijn huid voor het nalekken, daarop lag het slangetje wat nog uit de huid stak en daaroverheen zat een tegaderm geplakt. En ja: dat gaasje moest na 24 uur verwisseld worden.
De ervaren CF-ers voelen het misschien al aankomen, alles zat dus vast. Het gaasje zat natuurlijk helemaal vastgeplakt aan de tegaderm en daartussen zat het slangetje. Ik denk dat ze wel driekwartier bezig zijn geweest om het gaasje stukje voor stukje los te trekken van de tegaderm ;). Volgende keer maar even opletten dat ze er dus nog een gaasje over heen doen!
Verder loopt die lijn wel als een tierelier, en kan ik lekker alles met allebei de handen doen. Ik ben tot nu toe wel te spreken erover.
Nou dat was het wel weer wat ik nu wilde vertellen ;). Straks nog lekker bezoek van vader-, moeder- en broerlief natuurlijk. Lekker beneden eten want dat eten van hier is écht niet te vreten. En verder hangen we lekker op bed en los ik zoveel mogelijk Sudoku's op!
We begonnen met een heerlijke cakejesplateu met worteltjestaart, brownies, hartjescakejes, aardbijencakejes, chocoladecakejes en kersencakejes. Ook kregen we heerlijke roomsoezen en nog wat plakjes cake.
